رویکردهای بیوتکنولوژی مدرن در تولید واکسن؛ واکسن شناسی معکوس

منتشر شده در جمعه, 04 اسفند 1396 09:07

ایمن سازی جانداران  برای قرن ها انجام شده و به طور کلی به عنوان مناسب ترین و مقرون به صرفه ترین روش برای کنترل بیماری های عفونی پذیرفته شده است.  

تا بیست سال پیش، بسیاری از واکسن های دامپزشکی، موجودات غیر فعال شده بودند که با یک مکمل روغنی فرموله شده بودند. در بسیاری از موارد، این فرمولاسیون چندان مؤثر نبود. کشف سیستم های تحویل آنتی ژن، ایجاد واکسن های پیشگیرانه و درمانی نوین دامپزشکی را تسهیل نمود. برای شناسایی کاندیدهای واکسن در یک توالی ژنومی، یک رویکرد اساسی ایجاد شد که مبنای آن این فرض است که آنتی بادی ها به راحتی میتوانند به سطوح دسترسی پیداکنند و ترشح شوند. بنابراین  آنها کا ندیدهای واکسن ایده آل هستند.

این رویکرد، که به عنوان واکسن شناسی معکوس یا reverse vaccinology شناخته می شود، از الگوریتم های مختلف بیوانفورماتیکی برای پیش بینی موقعیت مکانی  آنتی ژن استفاده می کند و برای ایمن  سازی در برابر بسیاری از بیماری های عفونی موفقیت آمیزبوده است. بنابراین واکسن شناسی معکوس یک روش امید بخش برای کشف واکسن های نوترکیب علیه بیماریهای عفونی ، انگلی وحتی متابولیکی می باشد. ما نیاز داریم که واکسن های ایمنتر و قویتری داشته باشیم بنابراین با ترکیب آنتی ژنهای مختلف میتوانیم علیه چندین سویه از عوامل بیماریزا ایمنی را ایجاد کنیم. ازاین رو به کارگیری روشهای بیوتکنولوژی برای ایجاد کاندیدهای مؤثرتر واکسن ضروری می باشد. 

ترجمه: فاطمه شجاعی

به سفارش مرکز جامع اطلاع رسانی زیست فناوری کشاورزی

کارگروه کشاورزی ستاد توسعه زیست فناوری

مقاله منبع

دریافت فایل مقاله

• واکسن