برای این مطالعه، محققان سوابق ۲۱.۵ میلیون نفر را بررسی کردند تا میزان بیماری پارکینسون در مناطق مختلف کشور آمریکا را تعیین کنند.

سپس تیم به دنبال رابطه احتمالی بین میزان پارکینسون و استفاده از ۶۵ آفت کش مختلف بود.

«بریتانی کریزانوفسکی»، محقق ارشد در مؤسسه عصب‌شناسی بارو در فینیکس، گفت: «در منطقه کوه راکی و دشت بزرگ، ما ۱۴ آفت کش مرتبط با بیماری پارکینسون را شناسایی کردیم.»

محققان دریافتند آفت کش‌ها و علف کش‌های سیمانزین، آترازین و لیندان قوی‌ترین رابطه را با بیماری پارکینسون دارند.

نتایج نشان می‌دهد افرادی که در مناطقی زندگی می‌کنند که بیشترین استفاده مزرعه‌ای از علف‌کش سیمانزین را دارند، ۳۶ درصد بیشتر از افرادی که در مناطق با کمترین میزان استفاده زندگی می‌کنند، به پارکینسون مبتلا می‌شوند.

علف کش آترازین با ۳۱ درصد بیشتر احتمال پارکینسون در مناطقی که بیشترین استفاده را داشتند و حشره کش لیندان با ۲۵ درصد خطر بیشتر همراه بود.

این خطر حتی پس از اینکه محققان سایر عوامل خطر پارکینسون مانند قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا را در نظر گرفتند، همچنان بالا بود.

کریزانوفسکی افزود: «تحقیقات بسیار بیشتری برای تعیین این روابط مورد نیاز است و امیدواریم بتوانیم دیگران را تشویق کنیم تا با کاهش سطح این آفت کش‌ها، گام‌هایی برای کاهش خطر بیماری بردارند.»